Briefje 192 - Over stille wekkers, streepjesparasols en (te) gekke plekken.

🐓

Het is wel weer eens tijd voor een pleidooi voor nieuwe dingen doen of misschien eerder nog: het bijhouden van een lijstje met dingen die je voor het eerst hebt gedaan.

Voor het eerst koken met een bepaalde groente, pasta from scratch maken of een kleurenanalyse laten doen. Eieren direct vanuit het kippenhok de pan in, je bord en brood op. Een knoop vastnaaien, een gaatje “weg”-borduren of schoenen wassen in plaats van weggooien en meteen nieuwe kopen. Fietsen op een elektrische fiets. Knikkeren, een strike gooien. Een nieuwe, niet-tweedehandse, auto kopen.

Zeg het maar. Hoe klein ook: af en toe iets nieuws doen moet een van de leukste en makkelijkste manieren zijn om de alledaagse dag leuker te maken. Sinds een paar jaar maak ik lijstjes van wat ik voor het eerst doe (in Notion, met categorie-tags, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet): een prima manier is er bewuster van te zijn én (drie)dubbel van te genieten.

Een paar dingen die ik de laatste tijd voor het eerst deed:

• de wekkerfunctie op mijn Fitbit gebruiken. Er komt niet opeens keihard geluid uit en je voelt hem sowieso; perfect om jezelf kleine reminders te geven zonder dat iemand anders het merkt. Denk aan op een openbare plek iets met aandacht willen doen maar er over x minuten vandoor moeten, of met koken, of dutjes;

• naar Osuke, een Japans matcha tea house in Utrecht. Het ziet er sowieso al prachtig uit, maar ik werd compleet verrast door de rust en ervaring (je tas wordt weggestopt in een doos) en de matcha én canelé waren heerlijk;

• m’n telefoon draadloos opladen;

• een tennis-dagtoernooi spelen, met dus alle wedstrijden binnen je poule op één dag (tegenover verspreid over een heel week, zoals vaak). Was leuk! En we wonnen! Dat was ook een eerste: in m’n 18+ jaren een tennistoernooi winnen;

• kleding “strijken” met een draagbare kledingstomer - WOW;

• een inlog maken voor NPO Start (op de tv), waarom heb ik dat niet eerder gedaan? Ok, ja, ik was te lui, maar wat een gemak is het om niet telkens te hoeven bedenken waar je was gebleven, maar gewoon verder te kunnen kijken. Ik kijk niet veel, maar wel wekelijks The Great British Bake Off en Au Pairs;

• een knuffeltje breien - en daarmee ook: rondbreien. Het werd een kip, als je googelt op Poppy the chicken vind je hem wel, maar ik volgde dat niet helemaal dus hier is mijn verslag + meer details op Ravelry, voor de breiers onder jullie. Het leukste: de reactie van de ouders van de baby voor wie ik het kipje breide.

Wat is iets wat jij recent voor het eerst deed? Is het voor herhaling vatbaar en/of een aanrader voor ons allemaal? Ik ben (altijd) heel benieuwd.

Fijne maandag,
fijne week!

---

En verder:

1. Mijn zoektocht naar werk duurt voort, dus een kleine shout-out naar mezelf: ik zou heel graag (op korte termijn) een leuke, tijdelijke communicatie/pr-klus doen. Ben of ken jij iemand die hulp kan gebruiken? Laat het me zeker weten, bijvoorbeeld via LinkedIn. ✨

2. Ik keek lekker veel Wimbledon de afgelopen weken dankzij de sport add-on op HBO Max, en kon dus ook (eindelijk) meteen wat series kijken daar:

   • Somebody Somewhere, over Sam die terug naar haar hometown is verhuisd en na de dood van haar zus probeert haar draai daar weer te vinden. Van heel ongemakkelijk tot heel herkenbaar, grappig, lief, ontroerend - een goede mix.

   • The White Lotus. Ja, late to the party, maar tragikomisch en maatschappijkritisch als het is geniet ik wel. Oók van de behangetjes en mag ik alsjeblieft zo’n parasol als in het Italiaanse resort van seizoen twee? Voor wie (ook) nog niet keek: elk seizoen speelt zich af op een ander resort, met andere gasten - wel allemaal flink rijk en in de meeste gevallen flink apart.

     • En wat betreft hoe het er allemaal uitziet: daar kun je heel makkelijk verder in verdwijnen, o.a. met dit artikel over het design in seizoen twee, blogs van mensen die in de echte (want ja, ze bestaan) resorts zijn geweest en uitgebreide interieur-video’s als deze.

3. In de bioscoop zag ik Joika, een op waarheid gebaseerde film over de Amerikaanse balletdanseres Joy die naar Rusland vertrekt. Hij verraste me!

4. Een tijdje terug ben ik begonnen om de plekken waar ik ooit naartoe wil op te slaan in een Google Maps-kaartje; zowel koffietentjes en restaurants in de buurt als hotels, activiteiten en musea aan de andere kant van de wereld. Hoezo heb ik daar niet eerder aan gedacht?

   • Een paar van de dingen op mijn to do: “Jordanië” - maar op Gran Canaria, dit natuurzwembad in Südtirol, deze droom van een berghut in Noorwegen, deze tuinen in Cornwall en 13 verdiepingen met stationery in Tokyo.

   • Ik heb ook een variant met Vetste plekken waar ik zelf ben geweest, die ik nog aan wil vullen maar waar je o.a. dit afgelegen zwembad op IJsland, dit kleurrijke stukje Zuid-Korea en dit eilandje vlakbij Dordrecht op vindt.

     Ook in dit geval: ik ben altijd (!) benieuwd naar plekken die volgens jou op zo’n lijstje thuishoren. Ik voeg ze graag toe. 🌞

5. Ik ben deze zomer vooral thuis - en hier en daar in Nederland. Toch heb ik een stapeltje boeken verzameld voor juist de zomer en zoals

   Paula Heeger
   schreef: De zomerse leeslijstjes vlogen me om de oren de afgelopen week. Ik kreeg er een tikje FOMO van, maar ik dacht vooral: ik wil er zelf een maken. Haar lijstje maakte mijn stapel met wat ik wil lezen nog groter, maar de komende weken ga ik in elk geval voor:

   • Emily Henry, ‘Book lovers’ - ik lees ± elke zomer een Emily Henry, omdat het zo lekker makkelijk is, net een romcom. En soms wil ik dat gewoon;

   • Taylor Jenkins Reid, ‘Atmosphere’ - zeg “nieuwe Taylor Jenkins Reid” en ik heb interesse! En dan gaat het ook nog over sterren en astronauten, zin in;

   • Johan Harstad, ‘Under brosteinen, stranden!’ - een nieuwe dikke pil van de schrijver van mijn favoriete boek ooit (Max, Mischa & het Tetoffensief). Er is nog geen vertaling dus ik lees de Noorse; ik ben al begonnen en het gaat niet heel snel, maar ik geniet enorm en ga dat lekker de hele zomer nog doen;

   • voor mijn twee boekenclubs: Kaveh Akbar, ‘Martyr’ en Jacqueline Harpman, ‘I who have never known men’. Toevallig stonden ze beide op mijn to read-lijstje; dat is, naast lezen wat je niet snel zou lezen, ook wel weer eens leuk.

   

---

Dit was het briefje voor nu, dank voor het lezen! 🧡 Ik ben Marlou en sinds 2016 verstuur ik dit (nieuws)briefje, over het alledaagse fijne. Heb je hem met plezier gelezen? Geef dit bericht dan een hartje, stuur hem door naar een vriend(in) of trakteer mij op een koffietje via ko-fi of dit Tikkie. Of stuur me jouw favoriete (verstopte) plekken waar dan ook ter wereld - voor op mijn kaartje! Dank voor jouw koffietje, Ellen! En Sabine en Aaike als betalende abonnees. 🥰

Ps. Sinds Substack kun je me ook supporten als betalend abonnee, waarmee je automatisch toegang krijgt tot het archief¹ én het Koffie & Boek-kaartje met 100+ van mijn favoriete plekjes voor precies die kleine pauze met koffie en een boek (of fijn gezelschap). Let wel: betaald abonneren gaat makkelijker via de browser dan de app. Verder blijft het briefje gewoon het briefje, wat elke x weken op maandag gratis op je digitale deurmat valt.

Pps. Ben je hier voor het eerst en wil je mijn briefjes vaker lezen? Gezellig.

1. Tip: je kunt natuurlijk ook je eigen archief opbouwen met de mails die je in je inbox ontvangt! In Substack zet ik de oudere briefjes achter een slotje, zodat ze niet allemaal open & bloot op het Grote Internet staan. Het maandagbriefje blijft verder gewoon het briefje als altijd, dat elke x weken gratis op je digitale deurmat valt - of je direct op Substack leest.

De illustraties in mijn briefje zijn gemaakt door Janneke Swinkels. Dit is haar website.