Briefje 185 - Over koffie uit een zakje, Belgische films en boeken die ik bijna niet had gelezen.

🧶

Voor de zoveelste keer probeer ik te breien, maar dit keer gaat het beter dan 7 en 15 en 18 jaar geleden. Het grote verschil? Ik ga door als ik een fout maak. En ik brei iets wat ik wil breien: zo’n sjaaltje dat ongeveer heel Oslo heeft en ik de laatste tijd ook steeds vaker in Nederland op straat zie. De dus viral Sophie scarf - al noem ik hem liever nog de croissantjessjaal, misschien doet dat bij jou ook een belletje rinkelen?

Het begon twee weken geleden aan de keukentafel bij een vriendin, in wat voelde als de eerste echte zonnestralen van dit voorjaar. Ik moest en zou het begin van het sjaaltje hebben, één extra steek opzetten en in elk geval een beetje snappen wat ik aan het doen was. Dat lukte. De dag daarna deed ik een paar rijtjes, toen bleef het liggen tot er niet al te moeilijke tv aanstond en in de trein (met podcast) werd het sjaaltje in een uur tijd opeens drie keer zo lang. Toen werd het leuk, nu brei ik elke dag wel wat.

(Nog leuker lijkt het me overigens om zo goed te kunnen breien dat je niet continue op de naalden hoeft te kijken. De droom: in de bioscoop zitten met m’n werkje op schoot, lekker multitaken. Ok, en een trui breien. En deze sokken.)

Voor wie ook een poging wil wagen, dit zijn de beste tips die ik kreeg om te beginnen met breien (of zelf heb ervaren):